Tae Kwando Matty.

Op 23 maart 2013 mocht Matty weer op grading gaan in Dandenong, een 45 minuten rijden hier vandaan. Na levels met de gele band te hebben gehad, was het nu tijd voor de blauwe band.
Onze meid die haar 'form' goed beheerstte was er klaar voor.
Het is een examen voor alle kinderen die bij de Moon Lee Tae Kwando organistie in Victoria aangesloten zijn, dus waren er ongeveer 200 kids.

Het examen ging heel goed. De uitslag hiervan krijgen ze altijd de eerst volgende training te horen.

Volgens verwachting kreeg Matty te horen dat ze haar blauwe band had behaald. Maar een grotere verrassing was dat ze te horen kreeg dat ze de beste junior kandidaat was geweest van alle 200 kids!!! Ze kreeg de speciale grading-award!! Tijdens het examen zijn alle instructeurs van de hele regio aanwezig en ze waren onder de indruk van haar perfectie en kunnen. Haar trainer James stond heel trots toe te kijken. Volgens hem kan ze heel ver komen met deze sport.........we wachten af.

Super gemotiveerd werd vervolgens de training afgemaakt. Een onderdeel van de Tae Kwando is het doorslaan van planken. Matty gaf zich helemaal en sloeg de eerste drie met gemak door. De blauwe was net nog teveel gevraagd, deze is nog te moeilijk...... Een beetje pijnlijke hand maar wederom trots op haar prestatie keerden we huiswaarts!

Hard werken in en om het huis.

 Vanaf november vorig jaar zijn we begonnen om dit huis, ons huis te laten worden. Zowel binnenshuis maar omdat het nog fijn weer is, meer buitenshuis. Er staan, af beter gezegd, stonden veel grote bomen en struiken. We hebben, net zoals veel Australiërs veel gumtree's in de tuin staan. Dit zijn geweldige bomen om te zien, maar bomen die niet sterk zijn en zomaar een tak van af kan breken/vallen. Deze boom heeft een eigen manier om het vocht vast te houden in de zomer en zodoende te overleven als het lang warm en droog. Al het vocht gaat naar de bovenste takken en bladeren toe waardoor de onderste takken slapper gaan hangen. Door het zware gewicht kunnen deze takken dan ineens afbreken! Om een beetje de tuin uit te dunnen, en gezien de branden die er kunnen ontstaan doordat deze boom een speciale ontvlambare olie heeft die spontaan in brand kan vliegen, moesten er enkele het veld ruimen. Wij willen natuurlijk ook een beetje warm wonen in de winter........

Om maar niet teveel op te laten vallen dat hier bomen "spontaan" omvallen, moesten we gebruik maken van het feit dat het heel hard waaide afgelopen zondag....... Even met zijn allen hard aanpakken, zagen, kluiven en alles op de aanhanger en niemand die meer iets kon zien...........   Zoals jullie kunnen zien zijn er vele struiken aan de achterkant van de woning uitgeruimd.

Nog nagenietend van het warme weer, hoorden we een vreemd vogelgeluid. Inmiddels herkennen we het geluid van een Kingparrot, Galah's, Megpie's en de parkieten wel maar nieuwsgierig door dit geluid gingen we met het fototoestel in de handen op "jacht". Al snel hadden we deze grijze cocatoo gezien. We zagen een mannetje en een vrouwtje. Deze foto's zijn van het mannetjes, het vrouwtje liet zich niet op de foto zetten en vloog weg.

Rondlopend door de tuin om het vrouwtje van de cocatoo te vinden, zagen we al snel op ons dak een mooie Rosella zitten. Genieten toch?

Daarna nog even de citroenen plukken die in onze citroenstruik groeien, Joyce liet een wel hele grote zien!

Pinquin-parade op Philip Island.

 Daar het al enkele jaren geleden was dat we de Pinquin-parade hadden gezien, besloten we op een mooie, warme zondagmiddag wederom naar Philip Island te rijden, een uur hier vandaan.
Op dit stuk van het eiland, komen de allerkleinste pinquins ter wereld, zo'n 30cm groot, tegen de schemering aan uit de zee en lopen vervolgens over het strand naar hun jongen toe. Dit is een gevaarlijke "operatie" daar de roofvogels op dat moment ook boven het strand vliegen en graag de pinquins als prooi willen hebben.Het is een geweldig iets om te zien, wachtend op een platform of op het afgezette stukje strand, totdat het donker wordt om vervolgens te pinquins die uit de zee komen te spotten. De toeschouwers moeten heel rustig zijn, moeten op het strand gaan zitten (anders schrikken ze de diertjes af) en mogen geen foto's of video's maken. De flitsers maken de dieren bang, waardoor ze terug willen gaan in de zee en niet naar hun jongen gaan op het strand. Deze pinquins worden door de overheid goed beschermd. Bij iedere pasgeboren pinquin wordt een chip ingebracht. De laatste jaren is de populatie gegroeid naar ongeveer 10.000.
 In het bezoekerscentrum kregen we de mogelijkheid om via camera's de pasgeboren pinquins in hun nesten te zien zitten.

 Toch zijn er altijd mensen die een kiekje kunnen maken..... Op de rechtse foto zijn de pinquins goed te zien als ze het strand over steken.

Dit zijn de nesten waar de jongen in zitten te wachten iedere avond totdat de ouders terug komen uit de zee. Via een route over het park kun je deze bekijken.

 Wij hadden geluk dat we net op dat moment jonge pinquins konden zien die zaten te wachten.

Binnen in het bezoekerscentrum wordt de verwachte tijd dat de pinquins aankomen op een scherm vermeld. Je mag zelf weten hoe lang je blijft wachten op het strand, maar de rangers vertelden ons dat na ongeveer een uur de meeste pinquins wel gearriveerd zijn. Soms komen er maar 1000 op een dag en de dag erna veel minder. De grote witte haai zwemt ook in dit gebied, deze komt vooral voor de jonge zeehonden die iets verderop op het eiland zitten, maar een kleine pinquin is natuurlijk ook een makkelijke prooi......

Zodra je terug loopt naar de uitgang zie je overal pinquins lopen. Men moet hier rekening mee houden, goed opletten bij het oversteken van de looppaden.
Voordat je bij de parkeerplaatsen aankomt zie je deze borden staan. Het komt wel eens voor dat de dieren zo bang zijn dat ze gaan schuilen onder de auto....

Wederom genoten van een mooi natuursverschijnsel!

Begin nieuwe schooljaar 2013.

Na enkele weken weer op de Nar Nar Goon Primairy school te zijn begonnen, hebben we de keuze gemaakt om Matty naar de Drouin West Primairy school te laten gaan. Deze school geeft haar meer uitdaging, meer leerling gericht. Hier mag ze een hoger niveau gaan proberen.


Drouin West is tijdens de bosbranden van 2009 (Black Saturday) gedeeltelijk afgebrand. Daar dit een grote impact heeft nagelaten hebben ze op het schoolplein een Healing gedeelte gemaakt. Dit zijn mozaik afbeeldingen die leerlingen samen met de leerkrachten hebben gemaakt.

Voor grate 4, 5 en 6 zijn er nieuwe lokalen gebouwd moeten worden.       

 Daardoor is alles nieuw en heeft men gelijk gebruik gemaakt van de allernieuwste technieken die je binnen het onderwijs kunt gebruiken. Uiteraard is dit voor Matty een leuk voordeel. De klassen zijn niet groot, daardoor veel persoonlijke aandacht. Matty is gestart in een combiklas 4/5.
Het is een school met zo'n 185 leerlingen.

Joyce is dit schooljaar gestart op het Marist-Sion College te Warragul.

 Eindelijk mocht zij dan ook naar de highschool. Ze reist met de schoolbus, zoals bijna iedereen hier. De busstop is maar liefst voor de deur, lekker luxe!

Het is een katholieke school die een zeer goede naam heeft, gezien het feit dat bijna alle kinderen die eindexamen hebben gedaan, een goede baan aangeboden krijgen......

Hier draagt Joyce het zomeruniform. Dit dragen ze in de terms 1 en 4 ( begin en einde van het schooljaar, dit zijn de warmste maanden).

Links boven is de administratie en hoofdingang, links de grote Hall waar de Assemblies worden gedaan (schoolbijeenkomsten) en rechts het grote Theatre waar evenementen worden gehouden.